is je blog doel op zich of middel tot ‘iets’

Gisteren was dat het onderwerp op de blogpraat chat.
Iedere maandagavond om 8 uur probeer ik present te zijn. Het zijn vaak interessante onderwerpen voor bloggers die aan de orde komen. En het is leuk om een keer per week live contact te hebben met medebloggers bij  en onder elkaar.
Eén keer in de maand zijn er reviews van mensen die hun blog op de slachtbank willen leggen, nou ja, spreekwoordelijk dan, het is natuurlijk niet de bedoeling dat iemands blog afgebrand wordt.
Dat gebeurt gelukkig niet of nauwelijks en anders spring ik er persoonlijk bovenop ;-)
Feedback en opbouwende kritiek zijn meer dan welkom en de rest mag…
Bijna altijd zijn er zeer waardevolle tips and tricks, en wordt gemeld hoe iets (niet) overkomt, of het wel of niet werkt zoals je bedoelt hebt en hoe je dat zou kunnen verbeteren.

Regelmatig komt het verschil bovendrijven – en wordt ook opgezocht – tussen zakelijk en persoonlijk bloggen. Er zijn nu eenmaal bloggers die volstrekt op persoonlijke titel schrijven én er zijn al of niet versluierde zakelijke / bedrijfsblogs. Dit zonder waarde oordeel persé, al heb ik persoonlijk een hekel aan zakelijke blogs die een persoonlijke aanpak ‘faken’.  Ik had zelf vroeger ook een blog die een mishmash was van onder mijn bedrijfsvlag blogs schrijven vanuit persoonlijke betrokkenheid met het onderwerp.

Op de blogpraat sessie van vorige week werd er een vraag ingegooid door wat ik inschat als een zakelijke blogger: Is je blog een doel op zich of middel tot iets anders?
Die vraag werd meegenomen naar deze week. Ik heb zelf de eigenlijke vraagsteller niet bespeurd tijdens de sessie, hij bleek later wel even ‘overgevlogen’ te zijn. Dat vond ik jammer want daardoor bleef de vraag in eerste instantie een beetje ‘zweven’. Later werd het gesprek uitermate geanimeerd. En was ik eerst nog even bang dat het louter over zakelijk bloggen versus doel en middel zou gaan, nu werd het voor mij ook interessant – en minder confronterend omdat ik tijdelijk niet-werkende ben – en bracht mij vannacht tot de volgende conclusie:

Volgens mij is een blog per definitie altijd een middel, met als overkoepelende gemene deler, een middel om je beter te doen voelen of er beter van te worden.

Of dit nu is uit schepppings-, zendings- of geldingsdrang, contact zoeken, stoom afblazen, klanten binden, naamsbekendheid creeeren, je product al of niet direct aanprijzen, om je bankrekening of die van je baas te doen groeien, om te voldoen aan je functie omschrijving als je door een bedrijf aangenomen bent als blogger en jezelf te verzekeren van je maandelijkse loonstrookje, of  dat je het in deeltijd doet voor datzelfde bedrijf, óf omdat je reacties op je blog wilt om informatie te verzamelen….
Uiteindelijk is een blog een medium, een uitdrukkingsvorm, waarmee je jezelf, je gedachtenspinsels, je mening, je vragen, je thema’s, je uitspattingen en ontdekkingen in dit geval in de online wereld brengt en in de toekomst terug kunt blijven vinden. Vermoedelijk zelfs als je computer crashed, de server bij je provider het begeeft en die ook geen back-up heeft gemaakt.
* Ik ben persoonlijk wel nieuwsgierig of het echt waar is dat alles echt voor altijd te vinden blijft. Ik heb materiaal terug gevonden van 15 jaar geleden in ieder geval. Het zal op zijn minst ergens in iemands cache geheugen verstopt zitten.

Ikzelf ben met bloggen begonnen om beter en gemakkelijker te leren schrijven, te leren formuleren én om daar in eerste instantie een groepje vrienden naar te laten kijken, feedback te ontvangen en elkaar ook feedback te geven.
Omdat  we het leuk vonden dat het ook smoel kreeg, riepen we Schrijfbloq in het leven. Omdat ik daarnaast ook vaak andere gedachtenspinsels had en verder wilde experimenteren, sneller online wilde dan daar kon – want die afspraak hadden we nou eenmaal toentertijd, ‘niet online voordat iedereen er wat over gezegd had’, begon ik daarnaast met een eigen blog, eerst op WordPress.org,  nu  wordpress based op eigen domein, Zielsgenot en Pijn.

Was het eerst door iedere dag te bloggen vooral een middel om structuur te geven aan mijn dag en mijn gedachten en gevoelens, tegenwoordig is het vooral mijn eigen speeltuin, met zelfgemaakte foto’s en vaak met muziek en ja, ik vind het ook leuk als ik/het ook inderdaad gelezen wordt, met als summum van interactie een oprechte reactie welke kant dan ook uit.
Maar ik geloof dat het belangrijkste doel dat mijn blog dient – naast het bijkomende van naslagwerk en op momenten van onzekerheid terugvinden dat ik echt leuk en lekker schrijf – dat doordat ik aan ‘de wereld’ blootgeef wat me bezighoud, waar ik mee bezig ben, ik het daarmee ultiem meer waar laat zijn voor mezelf. Mezelf serieus nemen optima forma, met al mijn gekkigheiden eigen-aardigheden.

Ik realiseerde me afgelopen zaterdag, in een schrijfgroep waarin ik zit, dat er, voor mij, maar één manier is die dat nog versterkt, en dat is het voorlezen aan anderen. Ik spreek mijn waarheid de wereld in en zo dringt ze nog beter tot mezelf door. En als dat op zo’n moment, of ook in een respons op mijn blog, ontmoet wordt door de ander en ik mijzelf in verbinding ervaar, welt er een gloed in me op van geluk, en hoe het dan ook met me is, óók als ik me al heel goed voel, dan voel ik me nog beter.

Hence: Middel tot mijn Doel. Gelukzaamheid = Vergroten van het vermogen tot geluk ervaren, zowel in alleen zijn, in eenzaamheid als samenzijn of samen voelen. Durven leven mét pijn én liefde.

PS: Mijn eigen bewijsvoering of ondergraving voor bovenstaande conclusie is/was mijn dagelijkse schrijven in een fijn schrift, met de hand en pen, op reis door Turkije afgelopen zomer.
Twee weken iedere dag. Niks online, daar kreeg ik steeds minder zin in. laptop kwam alleen de tas uit om Belangrijke Mail te checken en om mijn mobiel aan op te laden.
Schrijven was van de verbinding met mezelf genieten en van de lekkerte en de lol van het schrijven zelf, van hoe de woorden kwamen en leuke zinnen werden en mijn lading dekten en aha momenten gaven.
Nu dan het vermoeden dat het een boek wil worden.
Behoefte en verlangen om mijn plezier over het onderzoek naar of ik weer in Turkije wil wonen en waarom dan te delen en vermenigvuldigen.
Of het dat ook waard is, om gelezen en dus uitgegeven wil worden, gaat vanzelf blijken.
Was geen doel, wordt het misschien wel. Hoe dan ook leuk. Project.

PSPS Een explixiet doel van mij tijdens mijn Schrijfbloq periode werd om maximaal 500 woorden te schrijven. Dat is me een tijdje gelukt en wil ik binnenkort maar weer eens als subdoel invoeren.
1107
Dit was Blogpraat.

Het verslag vind je hier