Komt een illustrator bij de blogpraat

Sinds 2011 illustreer ik de blogpraat chats (als ’t lukt eens per maand) en verzorg ik de identiteit en de website van blogpraat. Over de techniek die het uiterlijk bepaalt en wat geinige foefjes waar ik als geek/nerd trots op ben ga ik het vandaag niet hebben.

Wel over hoe ik een blogpraat illustreer.

Het soort illustraties dat aan de hand van een onderwerp onstaan heet ‘editorials’

Een abstract idee of het geheel van de tekst als abstract idee wordt samengevat in een beeld. Het resultaat zijn ondersteunende sfeerbeelden bij een artikel die verduidelijken, boeien en nieuwsgierig maken of uiting geven aan de geste van het artikel.

Voor sommige blogchats leent een beeldende samenvatting van de onderwerpen in cartoon-vorm zich beter. Zie blogsushi #2

Redelijk (nu niet meer) obscuur feitje: alle blogpraat illustraties (overzicht van alle illustraties vind je hier) worden live tijdens de blogpraat chat gemaakt.

Live illustreren is leuk, het beeld kan wijzigen aan de hand van de opmerkingen die blogpraters maken.
Het is ook uitdagend als je niet (of slechts kort van te voren) weet wat er besproken zal worden. :)

Natuurlijk heb ik mijn eigen blik op bloggen en schrijf ik zodra ik het onderwerp weet enkele trefwoorden op of snuffel ik in mijn morgue file (knipselbak) naar beeld dat ik vind passen bij blogpraat.

Tijdens de blogpraat kijk en luister ik mee naar het gesprek. Hoe het onderwerp uiteindelijk geïllustreerd komt wordt dus gedeeltelijk crowd-inspired verzorgd.

Afgelopen blogpraat maandag 1 april 2013 was er een heel tof onderwerp ‘de rode draad’ dit is een combinatie van woorden waar je heel veel kanten mee uit kan, naast hetgeen de rode draad duidde namelijk thematisch bloggen en structuur aanbrengen.

Mijn voorkeur ligt bij via semiotiek verbeelden, het observeren van en vastleggen met verwijzing en niet zozeer de letterlijke uitwerking van met een rode draad en naaigaren of iets van dien aard.

Als blogger verleid/tem je je publiek sla je de regels (in steen gehouwen) aan je laars zo het jouw uitkomt of leef je ze na? Dus vandaar Ariadne en haar rode draad.

Je kan over de verdere symboliek heel diep doordenken, wat ik leuk zou vinden om te horen, welke ideen en gevoelens de tekening bij de kijker opwekt. :) maarre beelden zijn echt wel mijn ding dus hier een kort proces:

niet getoond trefwoorden kladvel

Na de eerste schetsen en verhoudingen

Opstrakken van de schets

Kleuren bepalen

Details kleuren

niet getoond: juiste resolutie kiezen, onzichtbaar watermerk toevoegen

Uploaden

NB: 60 minuten is snel en niet standaard voor de meeste (full-colour) illustraties.

Een dag of enkele dagen/weken is normaal wanneer het gaat om een commissie met hoor en wederhoor waar duidelijke begrenzingen aan (print) techniek of ethiek en morele knelpunten zijn.

Wist je bijvoorbeeld dat wanneer een geweldsdelict ge-illustreerd wordt zowel illustrator als redactie rekening houden met het niet subjectief verheerlijken van geweld?

In strips en film wordt vanuit deze overweging vaak niet het schot getoond maar wel de scènes vlak voor en na. Wordt het pistool slechts gedeeltelijk getoond, of ‘inactief’, getoond als kleinste onderdeel van de hele tekening etc. In wisselwerking met de tekst kan je beeld ook ironisch inzetten, en juist zo overdrijven dat het binnenkomt bij de kijker dat hetgeen afgebeeld niet de voorkeur heeft.

Bovengenoemde voorbeeld is om duidelijk aan te geven dat een (geslaagde) illustratie niet ‘zomaar ontstaat’ Naast technische afwegingen, associatief denken, uiteindelijke uitvoering is er ook nog een doorlopende controle op subjectieve boodschappen.

90 % van illustreren is research doen en beelden ziften. En als je een gelukkige hand hebt valt de uitvoering mee. Als je dat niet hebt, maar wel doorzettingsvermogen en geduld kan je het je ook eigen maken. Het duurt alleen langer. En veel mensen gooien dan het bijltje er bij neer.

Als ’t makkelijk was zou iedereen het doen. Het makkelijk laten lijken dat is de kunst.